Blog Bobika

Gwiazdka łypie z nieboskłonu –
dobra pora dla ogonów,
by merdaniem dały znak,
że Wigilii czas. O, tak,
już powoli do talerza
zwierzę się i człek przymierza,
ja odwiedzam zaś Wasz kąt,
żeby rzec – Wesołych Świąt.

Że jest tajnym Mikołaj
każde dziecko wie przecież,
undercover on zgoła
się przemyka po świecie.

To James Bond jest wśród świętych
wie to każdy, kto żyw.
po kieszeniach prezenty
oraz licence to give.

W każdym porcie laseczka
roniąc łzy czeka nań,
urok, wdzięk, piersióweczka,
supercool model sań…

Komuś, kto wszystko ma już,
życzyć zmiany to błąd,
proszę więc Mikołajów:
bądźcie dalej jak Bond!

Dziewczęciu Portugalczyk nie dał kasy,
gdy bryknął, gdzie go wiodły jego drogi,
zostawił jednak muzę – pierwszej klasy,
lecz smętku pełną i wiktymologii.

Nie bacząc, że już czaił się pod drzwiami
październik, melancholik oraz płaczek,
że mglisty splin się skradał opłotkami,
zostawił Portugalczyk dosmucacze.

Listopad przyszedł, niebezpieczna pora,
wiatr po ulicach nostalgicznie zadął,
a dziewczę, miast się w cieple grzać sponsora,
nad zimną kawą łka, słuchając fado.

Jak tu straszyć poza Halloweenem,
jak do złej gry dobrą robić minę?
Pretendentów innych jak tu wyki-
wać i konkurencji zmieszać szyki?

Tyle strachów w życiu jest publicznym,
że mój los się zrobił dramatyczny:
gdzie się tylko z trudem dotelepię,
tam już straszy ktoś – i niż ja lepiej.

Gorzkie żale, gorzka czekolada,
niepublicznym straszkom dzisiaj biada!
Jak prywatny duch, to biznes leży,
nawet w nietoperze nikt nie wierzy.

Małym straszkiem mało kto się przejmie,
gdy upiorów moc zasiada w sejmie,
bez owijań zatem powiem z mostu:
w tych warunkach straszyć strach po prostu.